.....نسخه دستنویس و نسخه صوتی این خاطره نیز موجود است!....
قرار بود که یکشنبه، دوشنبه و سه شنبه در مسجد فائق (خیابان ایران) چند تا فیلم پخس کنیم؛ به ترتیب:
1 - کلیپ سرباز
2- مستند قاسم
3 - مستند آن زمستان (علامه مصباح)
یکشنبه کلیپ رو که پخش کردیم، سیمی که متصل به بلنگوها بود، فقط کانال left رو منتقل می کرد و به خاطر همین تا جایی که میتونستم صدا رو بلند کردم!😁
جای شما خالی! چشمتون روز بد نبینه!!
زمانی که صحبت های داخل کلیپ به اتمام رسید (بعدش مداحی باصدای بشدّت بلند بود) یکدفعه مداحی با صدای واقعاً گوش خراشی که حتی بلندگوها هم کم آورده بودند، پخش شد!😯
دویدم به سوی سیستم تا فیلم رو متوقف کنم، لحظه ای بود که دوست داشتم قبل از اینکه من به لپ تاپ برسم، زمین لپ تاپ رو ببلعه!😫
قلبم دیگه اسراحت نمی کرد و متوقف هم نمی شد! ، آنقدر دائم و محکم می زد که صدای قلب خود را بیشتر از صدای بندگو ها حس می کردم؛ همینطور که این ها رو توی ذهن خودم مرور می کردم، بدنم رو قوس دادم و درازش کردم و دستم رو هم یه سوی دکمه pause بردم تا فیلم رو stop کنم، [عجب صحنه ای😶] اونقدر محکم زدم که هنوز که هنوزه space اش اون تو گیر کرده!!!😅
البته، بعد از توقف فیلم تازه بدبختی من آغاز شد؛
پیرمردها و پیرزن ها شروع کردن به فحش دادن🤬، اونم چه فحش هایی🤐 با خودم گفتم که این پیرزنا این فحش ها رو از کجا یاد گرفتن؟!🤔
خب، این از شب اول که بخیر و سلامتی تموم نشد....
